'Όπως η Γή αποτελείται από πληθώρα γεωλογικών στρωμάτων έως να βρεθείς στον καυτό της πυρήνα της, όπως το μυϊκό μας σύστημα σκεπάζεται από τις στοιβάδες δέρματος που προστατεύουν αυτό και τα ζωτικά μας όργανα από τυχόν κινδύνους, όπως το μεταξωτό κουκούλι προστατεύει την νεαρή κάμπια έως την αναγέννησή της σε πολύχρωμη πεταλούδα έτσι και το μυαλό επομένως και τα συναισθήματά μας, καλύπτονται από στρώσεις ,από σεντόνια διάφανα αλλά ταυτόχρονα απροσπέλαστα.

Φοράμε προσωπεία. Κρυβόμαστε ή παρουσιάζουμε μια εικόνα ξένη ως προς τον αυθεντικό μας εαυτό όπου φυλακισμένος στις κοιλότητες του μυαλού μας ουρλιάζει για την ελευθερία του.

Τί είναι αποδεκτό;

Να παρουσιάζουμε μια κοινωνικά προσαρμοσμένη και αποδεκτή συμπεριφορά-εικόνα-αντίδραση  ή να απελευθερώσουμε τα πρωτόγονα ένστικτά και αισθήματά μας ελευθερώνοντας τον εαυτό μας από πρέπει και πιέσεις;

Το πρόσωπό μας είναι απλώς γραμμές, φόρμες που ενώνοντας το μυοσκελετικό σύστημα αειθαλές και ατελές.

Οι εκφράσεις μας αποτέλεσμα χημικών ενώσεων και ερεθισμένων νευρικών απολήξεων στον εγκέφαλό μας.

Χημικό-μαθηματικές ταυτότητες ενωμένες με ανατομική γεωμετρία. Πληθώρα αποτυπώματα δυαδικών συστημάτων αποδίδοντας χρωματικά μόνο άσπρο και μαύρο δίχως ενδιάμεσους τόνους ή σκιές. Αρχή-Πέρας, Φώς- Έλλειψη φωτός. Εκεί βασίζεται και η πρώτη σειρά σχεδίων μου βασισμένη σε αυτό το πόρισμα χρησιμοποιώντας μόνο γραμμές και γεμετρικές φόρμες με καθαρό άσπρο-μαύρο και επαναλήψεις 'ασφαλών'  γραφών και σχεδίων(patterns).

Πόσα έργα θα μπορούσαν να συντελέσουν ένα συναίσθημα;

Πόσες αντιδράσεις κρύβονται μέσα σε ένα κενό βλέμμα;

Πόσες αποχρώσεις μπορεί να αποδώσει η ένωση μαύρου και άσπρου?

Οι  απαντήσεις των ερωτημάτων έρχονται με την εικαστική ανάγνωση της δεύτερης σειράς σχεδίων χρησιμοποιώντας μεικτή τεχνική μέσω των ψηφιακών μέσων.